Bąkowski Józef (1848–1887), przyrodnik. Urodził się jako syn niezamożnego mieszczanina 24 XII we wsi Zalesiu pod Janowem (woj. lwowskie); szkołę początkową ukończył w Janowie, gimn. we Lwowie; w r. 1871 zapisał się na wydział filoz. Uniwersytetu Lwowskiego, brak jednak środków zmusił go po roku do przyjęcia stanowiska nauczyciela domowego na wsi (1872–1877); wszędzie jednak, gdzie w tym okresie przebywał, prowadził badania nad florą i fauną miejscową. W r. 1878 złożył egzamin nauczycielski i objął posadę w seminarjum nauczycielskiem w Rzeszowie; w roku następnym przeniósł się do szkoły ludowej we Lwowie, aby być bliżej bibljotek i zbiorów naukowych. W r. 1882 został powołany do lwowskiego seminarjum nauczycielskiego męskiego. Umarł we Lwowie 26 VII 1887.
Od r. 1879 był członkiem Komisji Fizjograficznej Krak. Ak. Um., od r. 1882 członkiem Sekcji Zoolog. Tow. Przyr. im. Kopernika i od tegoż roku członkiem Zarządu Gł. Tow. Pedagog. Chwile wolne od pracy zawodowej poświęcał badaniu fauny i flory Małopolski, głównie wschodniej, specjalizując się w jednej z grup zwierzęcych, w mięczakach. Przez dziesięć lat swej pracy naukowej zgromadził bogate zbiory malakologiczne, które przeszły później do Muzeum im. Dzieduszyckich we Lwowie, a które B. opracował w kilku pracach faunistycznych, ogłaszanych głównie w »Spraw. Kom. Fiz. Ak. Um.« i w »Kosmosie«; prace te stworzyły zasadniczą podstawę dla poznania fauny mięczaków wschodniej części Małopolski. Naukową swą działalność na polu faunistyki mięczaków polskich ukoronował monograficznem opracowaniem tej grupy na podstawie całości zbiorów malakologicznych Muzeum im. Dzieduszyckich, której to pracy nie zdążył ukończyć. Wyszła ona, uzupełniona przez A. M. Łomnickiego, już po śmierci głównego autora. Poza pracami nad współczesną fauną mięczaków Polski zajmował się B. i fauną kopalną przy okazji swych badań, przedsiębranych z ramienia Komisji Górniczej Wydziału Krajowego nad glinami dyluwjalnemi Lwowa i Podola. Pozatem ogłosił jedną pracę florystyczną, a w lwowskiem czasopiśmie pedagogicznem »Szkoła« zamieszczał liczne artykuły dydaktyczne i popularno-przyrodnicze. Malakozoolog niemiecki C. Clessin na cześć B-go nazwał opisane przez siebie odmiany mięczaków jego nazwiskiem: Limnaca peregra var. Bąkowskiana i Xerophila instabilis Bąkowskiana.
Bar(anowski) Bol., w czasopiśmie »Szkoła«, Lw. 1887, nr 31, s. 248; Ś(lósarski) A(ntoni) w czasopiśmie »Wszechświat« W. 1888, VII 125–126; Ł(omnicki) M(arjan) w czasopiśmie »Kosmos« Lw. 1888, XIII 25–29; tegoż autora życiorys znajduje się również we wstępie do ostatniej pracy B-go pt. Mięczaki (Mollusca), wydanej po śmierci autora we Lwowie, 1892, 11–15. Bibljografja prac naukowych B-go znajduje się w obu życiorysach pióra Łomnickiego.
Wacław Roszkowski